Poema: Romance da noite de Lúa

Era unha noite de lúa
e Tourís chegou cansado
votara si no Concello
e “daquenón” no Senado

Estumballouse no sofá
para mellor relaxarse,
descorchou un “Agnus Dei”
e decidiu “conectarse”

“Cambadous” marcou por erro
e do que viu non gustou:
aparecía un maletín
rebosante de millóns.

Mimadriña!, dixo o alcalde,
Eu por aí non che paso.
Como osan “os de sempre”
a facerme tal retrato !

O “gherreiro” senador
que non quere vodas gais,
o que votou pola invasión
e pola guerra do Irak,
o que se manifestou con saña
ás portas do parlamento,
o que aldraxou conselleiros
sen andar con miramentos,
deulle un grolo ó albariño
(que estaba medio picado)
e, disposto a pór querela,
arrincou para o xulgado.

Tendo tanto poder
o homiño non entende
que antre os sumisos vasalos
apareza un SEÑOR X
El quere acalar as voces
que non lle siguen o rollo
pero esta vez pasouse
e vai a ficar sin choio.

Así, amigas e amigos,
comezou a conta atrás
a costa arriba, a despedida,
o principio do final
do alcalde que fixo pisos
no campiño do Pombal,
(o das fazañas gloriosas
de Ramoni e os Milláns),
o que non é quen de acabar
en Cambados co mal cheiro
e para privatizar a “xuventú”
tamén andivo lixeiro.

Se aquela noite maldita
elexira a Buenafuente
e en vez do “Agnus Dei”
tomara viño decente
se amase a democracia,
se non fose tan abusón
se respetase un pouquiño
a libertade de expresión
eu tampouco ía votalo
pero librariase destes ripios
que lle botan o “meighallo”.

Senhor XXX.